Natuurlijk trokken we ook samen er op uit en vermits Schoon Broer tijdens zijn vakantie telkens eens wil kayaken of kanoën, besloten we tot een tochtje op het water samen.
Vriendin zorgde voor de reservering - zij kan dat het vlotste als Française - en zo trokken we op een namiddag richting St Léon sur Vézère.
Ik was blij dat we naar de Vézère gingen en niet naar de Dordogne. De Vézère is een zijrivier van de veel grotere Dordogne en daardoor knusser. We kozen voor het traject dat als het mooiste aangeduid stond. Daarvoor moet je in St Leon het busje in, wordt je stroomopwaarts afgezet in Thonac en moet je 12 km varen, drie bruggen ver en voorbij St-Léon tot de (erg) kleine aanlegplek te Tursac. Van daar word je terug naar St Léon gevoerd.
We voeren er de ganse tijd tussen het groen en de rotsen. We passeerden kastelen en gleden onder overhangende kliffen. Laaghangende takken en ondiepe plekken met waterranonkel maakten de tocht soms spannend.
Net voor la Roque kregen we zin in een ijsje en vonden we gelukkig een aanlegplekje.
Het passeren van de troglodytische site van La Roque St Christophe kondigde het eind van ons kanotochtje aan.
Maar niet het eind van de dag - want in St-Léon werd het stadje klaargemaakt voor de 14e juli!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten